W sylwestrową noc z londyńskiego wieżowca chce skoczyć facet. Z premedytacją postanawia się zabić. Niestety okazuje się, że nie jest to sprawą prostą, bo na tym samym dachu pojawiają się jeszcze trzy inne osoby z tym samym zamiarem. Skakanie z dachu w obecności innych nie jest już takie łatwe. Hornby przedstawia nam cztery różne odmienne postaci, które łączy jeden cel - pragnienie śmierci. Każda z tych osób chce umrzeć, każda z innego powodu.
Poznajemy Maureen - kobietę, która od 17 lat wychowuje niepełnosprawne dziecko, Jess - zbuntowaną nastolatkę, Martina - który poprzez błędy traci rodzinę, pracę i dobrą opinię oraz JJ, którego na dach przywodzi zawód spowodowany utratą dziewczyny oraz rozpad zespołu bez którego nie wyobraża sobie życia.
Czworo całkiem obcych sobie ludzi, każdy z innego środowiska, w innym wieku, z innym bagażem doświadczeń. Wszyscy w mniejszym lub większym stopniu cierpiący na depresję, która zaprowadza ich na dach wieżowca.
Momentami śmiesznie, momentami smutno do granic. Trochę niezłego dowcipu, więcej jednak monotonii dialogów i poczucia że prowadzą fabułę w kiepskim kierunku.
Jak czytałam tę książkę przypomniało mi się pewne graffitti, które widziałam kiedyś na jednym z murów: "Jeśli myślisz, że ci źle - zobacz jak żyją inni". Myślę, że Hornby to właśnie miał na celu. Ukazanie różnych odmiennych życiowo sytuacji i problemów przy których nasze wydają się śmiesznie błahe... Czy mu się to udało - mi się wydaje, że nie do końca, aczkolwiek jeśli książka powoduje, że zaczynamy myśleć i zastanawiać się to mimo wszystko warta jest wysiłku aby ją przeczytać.
